Santa Cruz, althans, ik begin bij de weg ernaar toe. Het busritje dat 16 uur zou moeten duren begon om 17:00 in de middag. Nog voordat het donker begint te worden stappen we in de bus, we hoopten natuurlijk op een luxe bus. Aan de buitenkant zag deze hoge bus er wat authentiek uit maar van binnen viel dit reuze mee. Ik spreek voor dat we instappen een Deen die vol trots zegt dat hij uit Finland komt maar nu in Kopenhagen woont. Hij passeerde Bolivia in 3 weken, wat ik verbazingwekkend kort vind aangezien wij alleen al een maand in La Paz zijn verbleven. Maar fijn, hij had ook wat pech verhalen over de plekken die wij ook hadden bezocht. Hij oogde wat vreemd maar dat doet er niet toe. Hij moest het vliegtuig pakken vanuit Santa Cruz om 3:00. Wij wachten tot we de tassen ingeladen zien worden en stappen daarna ook zelf in. Tijdens het boeken hadden we ruim de keuze en besloten de eerste stoelen te nemen direct achter de chauffeur. Daar zaten we dan klaar voor de lange reis. Even wat broodjes om 19:00 om de honger voorlopig weer te stillen. Stoeltjes achteruit en genieten maar, we zagen niet veel meer uit het raam want rond dat tijdstip was het donker. Al vrij snel knikkerbollen wij de avond in. Een korte pauze om 22:00 om de rest van de bus te voorzien van candybars en cola kwam ook nog even voorbij. Genoeg tijd voor een plasje. En we rollen weer verder. Net een uur na dit eetfestijn hoorde we in op volle toeren wat gerommel vanuit de bus. We keken elkaar aan en ik zei ‘lekke pijp of zo iets?’. De bus kwam al vrij snel tot stilstand en de laadkleppen gingen open. Mijn nieuwsgierigheid bracht mij snel buiten en met mijn problematische Spaans kreeg ik prachtig antwoord op mijn vraag wat er aan de hand was… waarna ik gewoon even achter de bus ging staan om even te kijken wat de schade was. De onderdelen van de motor hadden letterlijk de bus verlaten. Ik rook even een peukje om dit geheel even te laten zakken. Ik vertel Femke dat het een goed moment is om maar te gaan pitten want vooruitgang in de zaak zit er voorlopig niet in. We slapen wat en na een paar uur ga ik weer eens kijken. Nog steeds niet veel beweging en er ligt iemand in het bagage ruim te pitten. Inmiddels waren andere pakketten al overgezet naar andere bussen die voorbij kwamen. Tja de 4 uur durende stilstand is niet goed voor de spullen die de volgende dag al aan moesten komen voor de verkoop. We stonden daar midden in de middle of nowhere te wachten op…. geen idee. Overstappen werd er om kwart voor drie voorgesteld. En toen zaten we met onze spullen in een luxere bus die heel snel daarna weg reed. Ik kon languit gaan liggen en al vrij snel waren we vertrokken naar dromenland. Om een uur of 9:00 alweer wakker maar een uitzicht dat adembenemend was heeft het voor mij wel weer goed gemaakt. Groene bomen en planten in een witte mist van wolken! We rijden nog even een wegblokkade tegemoet en de Deen rent uit de bus met zijn spullen op zoek naar een taxi die hem naar de airport zou moeten brengen. We rijden met een slakke gang en al vrij gauw komt de Deen weer aan boord, alle taxi’s zaten vol. Hij vertelde dat hij naar de barricade was gelopen en weer terug. De zenuwen speelde bij hem een beetje op. Nog 3 uur en dan vertrekt zijn vliegtuig. Wij hadden daarentegen niks waar we rekening mee moesten houden maar we hadden om 12:00 wel weer genoeg van die zetels . 2:15 De Deen werd vlakbij de airport afgezet en wij reden nog even braaf een uurtje door. Hij had in plaats van 6:00 uur de tijd om het vliegtuig te halen 45 minuten. Wij kwamen om 14:30 met een houten kont van het zitten aan op het busterminal in de tropische zon te Santa Cruz in plaats van 9:00 uur. Het is hier de eerste middag en avond heerlijk weer: 25 graden en ’s avonds iets koeler maar geen 4 lagen dekens meer zoals in La Paz. We komen met een taxi in het centrum van de stad waar we al vrij snel bij een hostel gaan kijken. We wachten op een ‘nee’ bij de receptie terwijl een grote toekan ons even gedag komt zeggen. Prachtige grote gele snavel met een dik zwart verenpak aan, kleine oranje rubberen ringen om het oog maakte het diertje helemaal af. De palmbomen staan hier volop, en er hangt een tropisch sfeertje. We wachten even met het naar Saimapata te gaan omdat we een beetje laat aankomen hier. De stad verkennen doen we daarom eerst. De eerste tropische bui komt ook even voorbij zetten dit spektakel duurde 15 minuten. Gelukkig hadden we net een hostel gevonden waar we alles hebben neergezet. Toepasselijke naam heeft het hostel wel: ‘Amazonas’. We zijn hier nu inmiddels alweer 4 dagen en hebben de stad al wel aardig verkend. De eerste nacht op een soort 3 hoog over het plein uitzicht hebbend restaurant gegeten wat erg lekker was. Er hoeft maar een glas wijn in en we lopen al bij wijze van te zwalken. We drinken te blijkbaar weinig deze reis. De volgende avond komen we in een supermarkt op het idee om die goedkope fles Amarula maar te scoren om lekker van te genieten bij een filmpje in het hostel. Dat samen met een cappuccino van meneer ‘Coffee Alexander’, de meeneemvariant, ben je echt je eigen feestje aan het vieren. We kijken naar Jochem Meyer (De Rust Zelve) en daarna naar Jan Jaap van der Wal (Oudejaars Conference) Beide erg leuk.
Ik liep door die plensbuien met wat natte voetjes laatst dus besloten we nog wat schoenwaar te shoppen omdat we in Argentinië ook nog wel wat kou/regen kunnen verwachten. Die fivefingers zijn het einde maar niet als het regent, een klein laagje water bezorgt je al natte teentjes. En dan moeten je schoenen ook weer drogen. Dan maar een paar sneakers die volledig koel zijn en in NL ook nog te dragen zijn. Even wennen weer dat gewiebel op ‘gewone’ schoenen maar het gaat goed. Femke en ik kunnen prima shoppen, ondanks ons beperkte budget. Ik kies vaak kleding uit waar ze mee de deur uitloopt, dat is wel opvallend. Heeft Femke trouwens geen problemen mee. Ze komt in een vaag winkeltje wat vreemde schoenen tegen en zodra ze de prijs hoort is ze van plan deze plateau zool’tjes’ voor de laatste maand mee te zeulen. Absoluut leuke gekke zapatos, ook een manier om je voeten droog te houden als er zo veel plassen op straat liggen.
Het regent tegenwoordig tussen de dagdelen door. We kunnen wel stellen dat het Nederlandse klimaat even in Bolivia op bezoek is. We tellen nu meer dan op een hand de regendagen… Er is een natuurpark genaamd Guembe in de buurt en daar vluchten we in deze dagen maar even heen. We scoren eerst wat volkoren empanada’s gevuld met kaas bij een vegetarisch tentje, want dat zal vreselijk duur zijn daar in het park. Regenjassen aan en zo stappen we goed voorbereid een taxi in die ons een paar kilometer de stad uit rijdt en ons voor de deur afzet. Daar mogen we al onze broodjes weer uit de tas halen, die mogen er niet in. Wij lopen door de poort en een luxe ingericht park ligt voor ons. Door het weer is het lekker rustig en hebben we het park bijna voor onszelf. De eerste beestjes, sociale insecten, zijn alleen op de kaart van het park te vinden. Maar niet getreurd, de vlinders maken het weer goed. In een met gaas overdekte koepel zaten hele mooie en grote van deze beestjes. Omdat het vrij koud was en er af en toe wat druppels uit de hemel vielen moesten we ze vooral onder de blaadjes zoeken.
In een enorme voliere zaten verschillende tropische vogels zoals papegaaien, grote ara’s, toekans en pauwen. We bewonderen de mooie kleuren van alle dieren, en vinden wat veertjes op de grond. In de voliere was een loopbrug gemaakt zodat je de vogels in de bomen van dichtbij kon zien zitten. Er is een ara die graag wat aandacht wil, de enige die kon praten. Althans, hij kon 1 woord dat hij onafgebroken bleef herhalen: ‘hola, hola, hola, hola!’. Na een goed gesprek besluit hij dat hij ons door de voliere blijft volgen wanneer we doorlopen. Ik laat hem op mijn arm klimmen en geheel tegen de regels van het park in kriebel ik hem op zijn koppie. Na een tijdje hebben we zijn verhaal wel gehoord en gaan we op zoek naar de toekan voor een mooie foto. Hoewel we hem in een verre hoek hebben gezien kunnen we hem nu ineens nergens meer vinden.
\
We klimmen een uitkijktoren in en kijken uit over een ze van verschillende groene en bloeiende bomen tot aan de horizon. De Andes is deze reis nog nooit zo ver weg geweest!
Het orchideeenpark valt wat tegen, we zijn hier duidelijk in het verkeerde seizoen. Maar 1 bloeiend plantje, en zonder bloemen zijn orchideeen nou niet de meest indrukwekkende planten om te zien. Ondertussen begint het te plenzen, en we bekijken het tropische zwembad dat zo lekker zou zijn geweest wanneer de zon zou hebben geschenen.
We lopen langs een kleinere voilere en zie daar, een toekan recht voor onze neus! Wat een bijzondere vogel is het toch met die enorme snavel.
Door de regen is het toch wat fris, maar helaas is dit park toch vooral berekend op zonnige dagen. Het museumpje hebben we in een paar minuten wel weer gezien en we gaan ons opwarmen in het restaurant. Natuurlijk is de cappuccino-machine in het restaurant net vandaag stuk, dat is even jammer! Als het park om zes uur sluit worden we door dezelfde taxi weer opgehaald en na een rit over wat modderwegen worden we afgezet op het plein in het centrum van de stad. Even een hapje eten en dan een keer vroeg onder de lakens, morgen pakken we onze tassen namelijk weer in! Het volgende reisdoel is Samaipata, een kleiner dorp zo’n drie uur van Santa Cruz vandaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten