22 Maart: Mendoza deel 2

Afgelopen dagen hebben we de stad en de omgeving nog wat meer verkend. De stad wordt heel schoon gehouden door de schoonmakers, en overal staan afvalbakken.Vaak zijn dat mandjes op palen waar het afval in gaat, om het van de grond te houden. De stad leeft ‘s nachts. Op het grote plein staan kraampjes met prachtig handwerk. 

Bijna had Jim dreadlocks laten zetten.! Een kunstenaar maakte in een paar minuten met spuitbussen een prachtig kitch-werk, Bob Ross was er niets bij.

  

De verklaring voor het grote aantal motoren hebben we ook gevonden, er is een bijeenkomst van Harley-rijders! Ze maken kinderachtig veel herrie, maar het was erg leuk om de rijen met glimmende monsters te bekijken.


In het grote park is ook een dierentuin waar we naartoe zijn gelopen. Het zou een van de mooiste dierentuinen van Zuid Amerika zijn, hadden we gelezen. Wij hadden er maar niet al te hoge verwachtingen van. Bovendien blijven dierentuinen natuurlijk een beetje zielig voor de dieren, die meer wel dan niet in veel te kleine hokken zitten waadoor onvermijdelijk een schuldgevoel van medeplichtigheid aan deze dierenbeulerij ons plaagt. Maar we waren toch zo nieuwsgierig dat we naar binnen zijn gegaan. Dat kostte ons 3 euro pp, vergeleken bij Artis een kleinigheid.


De belofte bleek waar: deze dierentuin is echt bijzonder mooi! Het park is half op een heuvel aangelegd en de tuin krijgt duidelijk heel veel aandacht. Het was heerlijk daar te lopen tussen alle mooie planten en bomen! Er waren heel veel dieren, ook veel die in dit gebied special voorkomen zoals de poema (waarvan een stuk of 20) en de Andes-condor. Geboeid keken we naar de geiten-romantiek en de kleine aapjes. Natuurlijk zagen we wat ‘verbeterpunten’ zoals veel te lange hoeven, te kleine kooitjes en dieren bij elkaar in een hok die niet bij elkaar horen….: er was een jong katje per ongeluk in het hok van een gordeldier terechtgekomen!

We vergaten de tijd in de dierentuin, waar we uren doorgebracht hadden. Dat was rennen naar de supermarket om nog op tijd te zijn voor de keuken. Die mogen we gebruiken tussen 8 uur ‘s ochtends en 8 uur ‘s avonds. We worden elke dag later, en elke keer is het weer race om op tijd een maaltijd in elkaar te draaien. We koken pasta met tomaat, paprika, aubergine en courgettes. Het ontbijt van witte broodjes maken we complete met komkommer, tomaat en gekookte eitjes. Heerlijk! Er waren twee Belgen met een gitaar, waarmee we ook samen gegeten en gelachen hebben. Zij reisden hier op zoek naar nieuwe inspiratie voor hun muziek-carriere. Ze hoopten traditionele muziek te vinden, maar dat was een beetje een teleurstelling. De Canadese kamergenote is vertrokken, maar liet haar reisgids voor ons achter. Dat was een leuke verrassing.

Ze bieden hier bij het hostel allemaal activiteiten aan. Natuurlijk wilde Femke heel graag paardrijden, en gisteren kreeg ze haar zin. We dachten ‘s ochtends twee uurtjes te gaan rijden, maar het pakte iets anders uit. We werden even voor 9 uur opgehaald met een busje. Die pikte onderweg nog wat andere mensen op voor we de stad uit tuften, een uurtje naar het zuiden. Daar reden we langs oneindig veel wijngaarden en de bijbehorende luxe gebouwen van de bodega’s.Toen stuurde de chauffeur de bergen in, we genoten door de ramen van een super mooi landschap!

We kwamen aan bij een centrum waar je kon  raften, met een grote boot de Rio Mendoza af. Daar stapte bijna iedereen uit, wij gingen na een kop koffie door naar de paarden. Die stonden in een paradijselijk dorpje tussen de bergen.

Ze werden opgezadeld door een echte gaucho, de Argentijnse versie van de cowboy. De paarden zagen er allemaal goed uit, en bleken ook heel fijn om op te rijden. We zaten op gaucho-zadels, en reden gaucho-style met de teugels in 1 hand. Dat rijd heel anders dan de ‘Engelse’ manier van rijden die we in Nederland gewend zijn.

Het eerste uur reden we door de droge bedding van een rivier. Maar er moet ergens een plasje water zijn geweest, want we werden volledig opgegeten door een enorme, en dan bedoelen we ook echt enorme, hoeveelheid muggen!! Het was afschuwelijk, we hebben onvrijwillig liters bloed af moeten staan aan deze zwarte wolk van zeer doortastende beestjes. Het enige wat we deden was een kleine hoeveelheid van onze armen af proberen te slaan… Na een uur paranoia meppen gingen we god zij dank de rivierbedding uit, en bereikten we een stuk met een klein briesje waar we konden inspecteren hoeveel bulten we hadden opgelopen. Veel zijn het er, heel veel… Maar nu zagen we ook eindelijk hoe mooi het er was! Doordat we te paard waren zaten we midden in de natuur, Het rook er heerlijk naar de kruiden die er groeiden, aan de ene kant keken we op besneeuwde bergtoppen en aan de andere kant op een blauw bergmeer.

Terug bij het rafting-centrum bleek dat we 2 uur moesten wachten voor we met het busje weer terug konden. Het kleine bakje yoghurt dat we ‘s ochtends hadden gegeten was al uren geleden verteerd, honger!! We bestelden ieder 1 wit bolletje, en gingen zitten wachten op meer koffie. Toen kwam de kaalgeschoren gladjakker van de rafting naar ons toe, en hij bood ons aan om gratis mee te komen in de boot. Als echte Hollanders konden we dat natuurlijk niet weigeren. Dus hup, de wetsuits in, reddingsvesten aan en gaan met die banana!! We hebben erg gelachen, en werden natuurlijk helemaal nat.

Een beetje jammer is wel dat Jim zich die middag echt niet lekker ging voelen. Hij was al verkouden, alle holtes vol met snot. Nu gaat het gelukkig iets beter, we hadden ook mazzel dat de bar bij het hostel de afgelopen nachten gesloten was, dat slaapt toch een stuk beter! Morgen vertrekken we uit Mendoza en gaan we naar Tunuyan. We zijn van plan een weekje door te brengen op een biologische boerderij, waar we in ruil voor onze helpende handen kost en inwoning krijgen. Daar gaan we ook beginnen met de studie, meer hierover wanneer we daar aangekomen zijn! Op de boerderij zelf is geen internet, in het dorpje zelf wel. Een voorproefje:

http://www.elperegrinorganico.com/madretierra.html