28/31 Juli: Argentinië - Salta

De grens over terug naar Argentinië ging op zich best soepel. We arriveerde een uur of 5 in de nacht bij Yacuiba wat normaal wat later zou moeten zijn maar vooruit we lopen meteen door naar een taxi die ons echt voor de grens afzet. We moeten zo een leuk stempeltje krijgen bij een kantoor wat dicht was en werden door verwezen naar een loket over de grens. Wij waren vrijwel de enige en dit bracht wat onduidelijkheid hoe wat en waar maar er was een loket met licht en mensen. We stonden daar te wachten terwijl de douane moeilijk met andere pappieren in de weer was maar ons eigenlijk een beetje liet wachten. Na een half uurtje kwam er beweging in de zaak en werden we geholpen.  Nu meteen door naar de Argentijnse kant om daar weer een stempel te halen. Hier ging alles nog even door een scan qua spullen. Niks aan het handje tweede stempel erbij en we waren over de grens. Stonden we opeens in Pocitos, de Argentijnse naam van de het grensplaatsje. We lopen terug naar de bushalte waar we 2 maanden geleden ook stonden om daar aan te horen dat de bussen in verhouding met Bolivia erg duur waren. Dat was een taxi rit naar een pinapparaat om vervolgens wel weer genoeg geld bij ons te hebben om door te reizen naar Salta: zo’n 6 uur naar het zuiden vanaf hier. Inmiddels was het half 8 in de morgen en konden we een bus boeken om 9 uur naar Salta. We doen hier nog even een oploskoffie in theezakjes-vorm en een droog broodje. Welkom terug in Argentinië.

We waren niet eens zo heel gaar na zo nachtelijke onderbreking maar de bussen in Argentinië waren zo fijn dat we al snel weer in slaap vielen. We zaten vooraan boven de chauffeur, dat zijn de troonzetels voor mooie ritjes. Toen scheen de zon ineens en was het immens heet. De airco vloeide rijkelijk waardoor een soort zweetlucht opeens kwam bovendrijven. Tja wat is dan fijner een raampje open in de Boliviaanse bus of zo’n airco stinkerd. Geef ons maar een open raampje en geen airco. De eerste woorden waren we missen Bolivia nu al. De bussen in Argentinië hebben wel weer wc’s dus konden weer wat drinken onderweg dat dan weer wel. Uiteindelijk was het half 4 in de middag dat we aankwamen in Salta. De zon straalde volop en de mensen ook. Voordat we onze spullen hadden gepakt werden we al aangevallen door mensen die voor hun hostel aan het reclame maken waren. Dat is werk hier! Vreselijk we snakten naar frisse lucht terwijl je hun verhaal moest aanhoren. Maar er zat wel een aardig figuur tussen die ons meteen een gratis taxi aanbood dus wij Hollanders maakten daar gebruik van. Vrij snel waren we in het centrum van de stad en in het hostel waar ze geen tweepersoons bed hadden.. Even in de hoogslaper dan maar. En de volgende dag een switch gemaakt naar een ‘cama matrimoniale’. Op zich wel een leuke stad dat Salta we vluchten ook meteen die middag naar buiten om nog even de boel te verkennen. 

Al snel treffen we Boliviaanse spullen aan die met de marge van 5 werden verkocht. En dat als je 6 uur over de grens bent. We moesten wel weer wennen aan dat zakdoekjes geld en de prijzen. Het is hier weer westers. Koloniale gebouwen steken als slagroomtaarten overal tussendoor. Mensen zijn niet meer zo kleurrijk gekleed en wel meer met hun uiterlijk bezig. We pakken snel een cappuccino en een stukje taart om zo zelf maar de slingers weer een beetje op te hangen. We ervaren een leuke sfeer hier en zeker omdat het zonnetje schijnt. Het is inmiddels wel hartje winter hier in Argentinië. We doen die avond simpelweg een pizza en een biertje op het plaza. We duiken vroeg het bedje in om vervolgens morgen voor de siësta de stad wat meer te verkennen. Ik stippel nog wat muziekzaken uit om zo maar is lekker te verdwalen hier. We krijgen in dit hostel een ontbijt bestaande uit oploskoffie een twee uber droge broodjes, wat je ontbijt noemt sterker nog desayuno in het Spaans. Veel dure worden maar weinig inhoud dat hoort bij Argentinië. Veel musea zijn ook klein maar dat is voornamelijk in zuid amerika. Iedere winkel heet ook Artisanias. De spullen zijn een mix met de Boliviaanse hebben dingen. Wij hebben de parels er voor ons zelf op een juist tijdstip uitgehaald in het juiste land. De enige die mij nog een beetje bek kunnen maken zijn de handcrafts. Zoal die gasten op een kleedje die erg vergelijkbaar zijn met de dread cultuur die veel dingen maken van plastic zoals vrij ingewikkelde armbandjes of spulletjes van leer. Veel zijn het zelfde maar daar kun je nog wel is iets verrassends tegen komen. De muziekinstrumenten zijn er 5 is het niet 6 keer zo duur dus dat is ook klaar. We komen een hoop dingen tegen waar we in ieder geval nee tegen zeggen. We zitten nu echt vol! Een kabelbaan hangt vanuit het park richting de top van een berg en die zijn we natuurlijk wel even in gegaan. Een stoffig uitzicht woekerde over Salta. Mooi uitzicht op een terrasje met een koffietje doet ons weer lachen. Het weer is wisselvallig met wolkjes enz. Jasje aan jasje uit zonnebril op en af je zou er een lamme arm van krijgen. We hebben het idee om naar het tropische Iguazu te gaan aan de andere kant van Argentinië maar we twijfelen te veel dus we wachten daar nog even mee. We struinen nog een dag extra rond hier en besluiten eerst nog een klein berg plaatsje te gaan opzoeken Tilcara. De tweede dag in Salta boeken we de ticket naar Tilcara om daar maar zeker van te zijn. Er staat hier nog een museum met wat mummies maar die bewaren we voor later.  Ik kom in een muziek zaakje Utopia hele leuke wereld instrumenten tegen voor de udu’s die deze winkel had waren super mooi maar dat ga ik niet meesjouwen. Ik doe nog vraag naar de gauwe Moxeno maar daar kwam later pas antwoord op.

De keuken in het hostel word ook weer is in gebruik genomen. Gnocchi met wat tomatensaus en wat groenten hebben we nu op het avondmenu. Heerlijk een fles Bolt likeur met de smaak van chocolade gaat er als een trein in. Al snel duiken we kachel het bedje in en deze was niet doorgezakt.

Een heerlijke douche voordat we vertrekken kon ook geen kwaad en lekker warm was deze weer. Lekkende kranen en douche muurtjes zijn hier ook weer aanwezig. Tja de Bolivaanse bouwvakkers waren zo slecht nog niet. Twee droge broodjes erin met wat koffie en op naar Tilcara.