1/2 Augustus: Tilcara

Tilcara ligt zo’n 4 uur rijden van Salta en is een erfgoed van het land een rede om is te gaan kijken daar. De bus vertrok van Salta om 10:30 en we waren er rond 15:00 uur op plaats van bestemming. De rit was erg mooi, gekleurde bergen en klarende oren waren aan de orde. We stapte uit in een stoffige western film waar de bleusachtige cafeetjes en vrolijke hostels de hoofdrol speelde. Eerst even een bakkie om in de sfeer te komen om vervolgens naar een slaapplaats opzoek te gaan. We lopen een naar een rustig hostel toe waar de bedden nog geen twee weken oud waren. Wi-Fi is hier ook nog normaal een wat luxere western dus. We dumpen de spullen en krijgen van de vriendelijke mevrouw van het hostel een kaart van de stad met wat uitleg over waar wat was te vinden. We komen net in de siësta aan dus veel was niet open. Na een kleine rondwandeling en wat stof gehapt te hebben lopen we een bakkertje in en een supermarkt. Om zo de broodjes rijkelijk te voorzien van kaas en jam. Het word wat kouder hier s’ nachts: -5. We gooien wat extra dekens op het bed en aangezien Femke inmiddels wat verkouden is geworden is dat wel nodig. Heerlijk bedje dat sowieso.

De volgende dag besluiten we een ruïne te gaan bekijken hier vlakbij. . Helaas waren de leidingen bevroren en konden we in de ochtend niet douchen.  Het ontbijtje hier was net iets beter dan in Salta dus dat was smullen. Daarna meteen door naar de ruïnes.

Een paar kilometer verder kwamen we vervolgens eerst in een Botanische tuin vol cactussen. De ruïnes zijn in de jaren dertig herbouwd met wat fantasie maar het was best leuk om daar de koude wind even te ontvangen. Het gevoel van wintersport vloog door het hoofd. Koude wind met de zon en als het stof en zand nou sneeuw was klopte het helemaal.

Een doolhof van huisjes bedekte de berg net als de gigantische cactussen die we ook bij de zoutvlakte in Bolivia zagen staan. Ik ga er zelf ook maar is zo bij staan.

We lopen na een uurtje weer terug naar het hostel om daar weer van kleding te wisselen. Een rondje dorp lijd mij naar een Udu maker alleen hij was dicht dacht ik. Dat willen wij op een later tijdstip nog is bekijken. Er schijnt hier ook een waterval te zijn maar door de gure wind hebben we die maar overgeslagen. We lopen weer terug naar de udu winkel om vervolgens maar gewoon de deur klink over te halen. En toen was het een atelier van een man genaamd Nadalino. Ik vertel heel snel dat ik gek ben op udu’s en hij verteld dat alles in dozen zit om opgestuurd te worden naar Buenas Aires. Na een minuut opent hij toch een doos en laat trots zijn klei werk zien.

www.nadalinoudus.blogspot.com

Wat een mooierd! Ga maar zitten en speel er maar op en ik was eigenlijk na het zien/spelen alweer verkocht. Heerlijk even op de udu gespeeld te hebben kwam de vraag of deze al verkocht was en dat was niet zo. Puntje bij paaltje nu word mijn nieuwe keramieken vriend op gestuurd naar Mendoza om hem vervolgens voordat ik het vliegtuig instap nog even op te halen. Wat een aardige kerel en een topservice. Hij bleek de twee udu’s die wij hadden gezien in Salta ook gemaakt te hebben. We krijgen ook nog een lijst met vrienden met instrumenten om vervolgens wat mee te gaan jammen in Mendoza, zelfs een slaapplaats. Geweldig vooruitzicht voor Mendoza dus. Die avond krijg ik in plaats van het handgeschreven briefje ook nog een email met alle gegevens van die vriend waar hij de udu heen ging sturen. Hoop dat de vliegmaatschappij dit allemaal maar pikt.

We kopen weer tickets terug naar Salta omdat het hier gewoonweg te koud is. Misschien toch maar Iguazo.

Die avond komen we in zo café terecht waar de eigenaar zijn eigen klanten vermaakt. Hij speelde alle instrumenten met begeleiding van muziek. Saxofoon, panfluit, quena en charengo kwamen voorbij zetten. De man was leuk om naar te kijken beter dan het eten wat echter uit drie happen bestond. Daarna kwam een jongen op gitaar met wat zang erbij. En toen dacht ik dat ik echt verwend was met al die opnames van die artiesten die ik al had. Hij op de barkruk was gewoon verdomde saai! Al snel last hij een pauze in en kwam de eigenaar weer die eigenlijk de show wat meer aan het stelen was. We vluchten na wat uurtje weer ons bedje in. De bus gaat om 12:00 uur en de check out is hier 11:00. Dus lekker rustig aan.